-
Algemeen
Lupus Erythematodes (LE) is een auto-immuunziekte. De oorzaak is onbekend. Bij een auto-immuunziekte richt het afweersysteem zich tegen het eigen lichaam. Dit veroorzaakt ontstekingen, bij LE meestal in de huid en de gewrichten, maar ook in organen als de nieren, het zenuwstelsel, het hart, de longen en de bloedvaten.
Kenmerkend voor LE is een vlindervormige, rode huidafwijking in het gezicht.
Er zijn twee vormen van LE. Bij de ene vorm treden huidafwijkingen op de voorgrond (huid-LE, cutane LE ofwel CLE), bij de andere vorm zijn de verschijnselen algemener (systemische LE ofwel SLE). De systemische vorm (SLE) kan gepaard gaan met ontstekingen in verschillende organen; ook zijn er vaak algemene verschijnselen, zoals moeheid, gebrek aan energie, koorts en gewichtsverlies.
Het beloop van de ziekte is grillig en onvoorspelbaar. Wel zijn er aanwijzingen dat omgevingsfactoren (bijvoorbeeld zonlicht) en infecties invloed hebben op de ziekte. LE komt bij vrouwen veel vaker voor dan bij mannen. De eerste verschijnselen openbaren zich meestal tussen de 20 en 40 jaar.
-
Herkennen
De ziekte is moeilijk te herkennen. Een vlindervormige roodheid in het gezicht is typisch voor LE. Vooral bij systemische LE kunt u ook andere klachten krijgen, zoals koorts, gewrichtspijn, hartkloppingen, kortademigheid en hoesten.
-
Zelf doen
Bij huidafwijkingen is het verstandig direct zonlicht te vermijden. Bij ontstoken of pijnlijke gewrichten is het verstandig om in beweging te blijven en de conditie op peil te houden.
Bron: Nederlands Huisartsen Genootschap.
Laatst bijgewerkt: 29 augustus 2006.
-
Medicijnen
Bijnierschorshormonen op de huid
Bijnierschorshormonen, ofwel corticosteroïden, remmen ontstekingen en overgevoeligheidsreacties, vernauwen de bloedvaten en verminderen overmatige huidgroei. Hierdoor zullen roodheid, zwelling en jeuk van de huid verminderen. Bijnierschorshormonen die op de huid worden gebruikt, zijn ingedeeld naar sterkte.- Sterk werkzame bijnierschorshormonen. Voorbeelden zijn betamethasonvaleraat, desoximetason, diflucortolon, fluocinonide, fluticason en mometason.
- Zeer sterk werkzame bijnierschorshormonen worden voorgeschreven wanneer andere bijnierschorshormonen onvoldoende werken. Voorbeeld is clobetasol.
Bijnierschorshormonen om in te nemen en als injectie
Bijnierschorhormonen, ofwel corticosteroïden, remmen ontstekingen en overgevoeligheidsreacties. Deze middelen worden gebruikt in de vorm van een stootkuur bij plotselinge verergering van de aandoening. Een stootkuur is een behandeling van enkele dagen tot twee weken.
Bijnierschorshormonen om in te nemen genezen de aandoening niet, maar onderdrukken de ziekteverschijnselen, zodat uw lichaam zich makkelijker kan herstellen. Voorbeelden van bijnierschorshormonen om in te nemen zijn dexamethason, prednisolon, prednison en triamcinolon.
Uw arts kan ook op de plaats van de huidontsteking het bijnierschorhormoon inspuiten. Het bijnierschorshormoon vermindert op die plek de overmatige huidgroei en remt de huidontsteking. Voorbeelden van bijnierschorshormonen als injectie zijn methylprednisolon en triamcinolonacetonide.Chloroquine en hydroxychloroquine
Chloroquine en hydroxychloroquine remmen ook ontstekingen. Hoe de werking precies tot stand komt, is nog niet bekend. Meestal wordt tijdens een aanval een hoge dosering gebruikt gedurende zeven tot vijftien dagen. Daarna is een lagere dosering gedurende langere tijd voldoende om de verschijnselen voor een groot deel te onderdrukken. Voorbeelden zijn chloroquine en hydroxychloroquine.
Afweeronderdrukkende middelen
Afweeronderdrukkende middelen remmen de ontstekingsverschijnselen. Ze worden allen gebruikt als de bijnierschorshormonen alleen niet voldoende helpen. Ze worden dan meestal in combinatie met deze bijnierschorshormonen voorgeschreven. Voorbeelden zijn azathioprine en cyclofosfamide.
Sulfasalazine
Om de huidontstekingen tegen te gaan, schrijven artsen soms sulfasalazine voor. Sulfasalazine remt de ontstekingsverschijnselen. Hierdoor nemen de klachten af.Thalidomide
Thalidomide kan de huidontstekingen bij LE verminderen. Hoe het werkt, is niet bekend.
Alles over Lupus Erythematodes (LE)
Gerelateerde videos
Lupus (Wolfszweer)
Bij normale gezondheid maakt het immuunsysteem van het lichaam eiwitten die het lichaam beschermen tegen ziekten. Deze eiwitten worden antilichamen genoemd. De antilichamen hechten zich aan schadelijke bacteriën en virussen, antigenen genoemd, die ziektes kunnen veroorzaken.
Lupus is een chronische auto-immuunziekte. Dat betekent dat het immuunsysteem ‘bij vergissing’ gezonde lichaamscellen en weefsels aanvalt, zonder dat er antigenen aanwezig zijn. Als dit gebeurt, worden de antilichamen autoantilichamen genoemd. Als gevolg hiervan ontstaan ontstekingen en worden cellen en weefsels beschadigd. Daardoor kunnen de symptomen van lupus zich ontwikkelen.
Er zijn verschillende soorten lupus te onderscheiden. Discoïde lupus blijft meestal beperkt tot de huid. Symptomen zijn bijvoorbeeld huiduitslag in de vorm van ronde, rode vlekjes op het gezicht, de hoofdhuid, de romp en de armen en benen. Over het algemeen tast discoïde lupus de inwendige organen niet aan, maar de huiduitslag kan wel gepaard gaan met pijn in de gewrichten.
Systemische lupus erythematodes (SLE) kan alle organen aantasten, met als gevolg onder andere ontstoken gewrichten, pezen en andere bindweefsels. Er zijn uiteenlopende symptomen, bijvoorbeeld koorts, moeheid, gewichtsverlies, gewrichts- en spierpijn, gezwollen klieren, haarverlies, misselijkheid en overgeven. Door de grote verscheidenheid aan symptomen kan de ziekte vaak worden aangezien voor een andere aandoening. Het meest karakteristieke symptoom van SLE is vlindervormige uitslag op de wangen en de rug van de neus. De symptomen kunnen door de jaren heen plotseling opkomen en weer afnemen.
De oorzaken van lupus zijn onbekend, maar onderzoekers gaan ervan uit dat erfelijkheid en milieufactoren van invloed zijn op het ontstaan van de ziekte. Deze stoornis doet zich vaak voor bij vrouwen tussen 20 en 40 jaar oud. In sommige gevallen kan lupus worden veroorzaakt door het gebruik van bepaalde medicijnen. Lupus wordt vastgesteld met behulp van bloedtests en andere diagnostische onderzoeken. Je kunt de ziekte met medicijnen behandelen, afhankelijk van de ernst van de ziekte en de symptomen.
Lupus (Wolfszweer)
